AmpC BETA-LAKTAMAZLAR
Serpil COŞKUN, Nurten ALTANLAR


ÖZET
Genişlemiş spekturumlu beta-laktamazlar (GSBL’ler) karbapenem ve sefamisinler hariç olmak üzere penisilin, oksiiminosefalosporin ve monobaktamlara direnç sağlamakta, ancak bu enzimlerin hidrolitik aktiviteleri genellikle klavulanik asitle inhibe olmaktadır. AmpC beta-laktamazlar ise karbapenem hariç olmak üzere daha geniş spektrumdaki beta-laktam antbiyotiklere direnç sağlamakta ve bu enzimlerin hidrolitik aktivitesi klavulanik asitle inhibe olmamaktadır. Sefamisin direnci AmpC beta-laktamazların varlığı hakkında fikir vermektedir ancak porin kaybı da bu durumu taklit edebilmektedir. AmpC beta-laktamazların tanısında kullanılan fenotipik ve moleküler yöntemler AmpC beta-laktamazlarla porin kaybını birbirinden ayırdetmektedirler. Fakat fenotipik yöntemlerin hiçbiri kromozomal kaynaklı AmpC beta-laktamaz ile plazmid kaynaklı AmpC beta-laktamazları ayırt edememektedir. AmpC beta-laktamaz tanısında kullanılan indirekt yöntemler; Üç boyutlu enzim ekstrakt test (3BT), Tris-EDTA’lı AmpC disk testi, sefoksitin agar besiyerinde üretme (CAM), modifiye Hodge testi ile spot inokülasyon testidir. AmpC enzim tayininde doğrulama testleri olarak önerilen inhibitör temelli direkt yöntemler; boronik asit (BA) inhibisyon disk testi, LN-2-128, Ro-48-1220 inhibisyon disk testi, Syn2190 inhibisyon disk testi, piperasilin ve piperasilin-tazobaktam inhibisyon disk testi, kloksasilin çift disk sinerji testi, E-test, izoelektrik odaklama metodu (İEO), multipleks PCR, konjugasyon deneyleri ve ELİZA test. Bu derleme yazıda yukarıda bahsedilen yöntemlerin performansları değerlendirilmiş ve indirekt ve direkt yöntemler kullanılarak AmpC+GSBL, sadece AmpC beta-laktamaz ve sadece GSBL tespit edilen çalışmalar özetlenmiştir.

Comments: (0)